Eekhoornkroketjes

Op een dag konden Beer en Muis eindelijk weer eens een keertje gaan zwemmen. Want de krokodil was weg. En alle visjes waren nu ook weg, de lekkerste visjes van het hele land. Maar ze misten de krokodil ook eigenlijk wel een beetje. “Eigenlijk was de krokodil toch wel lief” zei muis. “Zullen we Super Iggy even bellen? Dan zeggen we tegen Super Iggy dat we de krokodil toch wel een beetje missen en dan zegt hij dat de krokodil vast wel weer een keertje langskomt met de allerlekkerste visjes van de hele wereld en het hele land.”

“Maar de krokodil wilde ons eerst toch bijten?” zei Beer. “Nee”, zei Muis, "Harco het Zwijn en Eekhoorn Eekhoorn hadden een bandje opgenomen met de stem van de krokodil, zodat het net leek alsof de krokodil ons wilde bijten”. “Maar hoe heet de krokodil eigenlijk, dat heeft ie niet verteld?” “Wacht even, Muis”, zei Beer. Maar Beer ging eigenlijk naar huis om de auto te halen zodat hij op de computer kon kijken waar krokodil was en toen vond hij krokodil, maar de krokodil zei dat hij gewoon Krokodil heette.

Muis was eigenlijk wel nieuwsgierig wat Beer aan het doen was. Hij ging hem achterna om te kijken. Maar toe hij alleen in het bos was sprongen opeens Harco het Zwijn en Eekhoorn Eekhoorn uit de boom. “Zo, nu hebben we je een keer te pakken zonder dat die dikke beer erbij is” zeiden ze. “We binden je met je staart aan de boom en dan gaan we touwtje springen!” Maar Oma Beer had alles gehoord en daar en daar en daar! “Ik zal eens met jullie gaan touwtje springen” zei ze nadat ze Eekhoorn en Harco over de knie had gelegd. “En nu nooit meer alleen het bos in hè, stoute Muis?" En toen gingen ze eten bij Oma Beer. Ze aten Wild Zwijnfilet en Eekhoornkroketjes. Dat waren Eekhoorn en Harco, maar in het echt waren ze snel weer in leven. Dat was het verhaal, tot ziens! Tot het volgende verhaal van Beer en Muis.

Einde.